Bogor
Blijf op de hoogte en volg Kimberley
13 December 2016 | Indonesië, Danunegaran
We vertrokken met de taxi naar het busstation in Jakarta. De eigenaar van de hostel had ons alles haarfijn uitgelegd en had de taxichauffeur gevraagd ons zo dicht mogelijk bij het 'damri' busstation af te zetten. Bij deze busmaatschappij betaal je een vaste prijs in de bus. De bus rijd ook zonder stoppen naar Bogor.
We stappen uit. Boris in de buggy, Pascal helpt me met de rugtas en ik help hem met de backpack. En terwijl Pascal hem op tilt breekt de schouderband af ?? ook dat nog. Ik heb me in de eerste 2 dagen meerdere keren afgevraagd of we dit wel hadden moeten doen. Ik wilde dit zo graag eens doen maar voel me zo onvoorbereid. Wie gaat er dan ook met een 13 jaar oude backpack op vakantie *zucht*. Op zn Kim en Pascals dus! Maar terwijl Pascal de backpack op een trolley gooit komt de bus al aangereden. Daar hoeven we dan gelukkig weer niet naar te zoeken. Helemaal achterin de bus is er nog plek. Heerlijke stoelen met een steun voor de benen. Boris op schoot, die krijgt er gelukkig weinig van mee van de soort van stress die ik voel. Pascal heeft een spanband mee genomen, just in case, en ik moet dus maar weer eens toegeven dat het een goede zet was als hij beloofd de tas daarmee te maken.
Na een rit van een uur of 2 komen we aan in Bogor. Boris heeft heerlijk geslapen bij Pascal en ik heb ook even kunnen slapen. Als we uitstappen komen de taxichauffeurs alweer op ons af gerend. We regelen een (natuurlijk veel te dure) taxi en rijden richting het hotel. Als we daar aankomen kijken we elkaar eens aan en we vragen elkaar tegelijk of we wel goed zitten. Het ziet er super luxe uit en we worden ook wel een beetje gek aangekeken als we aan komen lopen met een backpack op onze rug. Voor de zekerheid vraag ik bij de receptie of we goed zitten en ze reageren bevestigend. Ok
We stappen uit. Boris in de buggy, Pascal helpt me met de rugtas en ik help hem met de backpack. En terwijl Pascal hem op tilt breekt de schouderband af ?? ook dat nog. Ik heb me in de eerste 2 dagen meerdere keren afgevraagd of we dit wel hadden moeten doen. Ik wilde dit zo graag eens doen maar voel me zo onvoorbereid. Wie gaat er dan ook met een 13 jaar oude backpack op vakantie *zucht*. Op zn Kim en Pascals dus! Maar terwijl Pascal de backpack op een trolley gooit komt de bus al aangereden. Daar hoeven we dan gelukkig weer niet naar te zoeken. Helemaal achterin de bus is er nog plek. Heerlijke stoelen met een steun voor de benen. Boris op schoot, die krijgt er gelukkig weinig van mee van de soort van stress die ik voel. Pascal heeft een spanband mee genomen, just in case, en ik moet dus maar weer eens toegeven dat het een goede zet was als hij beloofd de tas daarmee te maken.
Na een rit van een uur of 2 komen we aan in Bogor. Boris heeft heerlijk geslapen bij Pascal en ik heb ook even kunnen slapen. Als we uitstappen komen de taxichauffeurs alweer op ons af gerend. We regelen een (natuurlijk veel te dure) taxi en rijden richting het hotel. Als we daar aankomen kijken we elkaar eens aan en we vragen elkaar tegelijk of we wel goed zitten. Het ziet er super luxe uit en we worden ook wel een beetje gek aangekeken als we aan komen lopen met een backpack op onze rug. Voor de zekerheid vraag ik bij de receptie of we goed zitten en ze reageren bevestigend. Ok
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
